Shawlography – Stephen West

Redelijk impulsief besloot ik voor de eerste keer mee te doen aan de Mystery Knit Along van Stephen West. Sinds ik brei zie ik elk jaar in oktober allerlei MKAL plaatjes langskomen op social media.

Heel eerlijk? Stephen West is een geniale knitting designer, maar zijn stijl is niet de mijne. Veel kleurgebruik en geometrische vormen. Not my piece of cake. Bovendien vind ik het niet persé leuk om iets te maken zonder dat ik van tevoren weet hoe het gaat worden.

Toch twijfelde ik dit jaar voor het eerst. Zodra de MKAL hype langzaam opbouwde met alle ‘yarn kits’ die ik overal op mijn scherm zag oppoppen ging het kriebelen. Zoveel enthousiaste mensen. Wáárom zou het dan niks voor mij zijn?

Na enig wikken en wegen hakte ik de knoop door: dit jaar niet. Mijn yarn stash is echt te groot om nóg meer wol aan te schaffen. Helaas zat er geen mooie combinatie voor de MKAL tussen. Bovendien had ik nog zoveel andere leuke werkjes op mijn lijstje staan én een hele drukke oktobermaand. Niet doen. Volgend jaar!

Dus …

Op de dag dat de MKAL van start ging wist ik het direct. Ik wilde WEL mee doen. Als een kip zonder kop gooide ik al mijn fingering weight wolletjes op een hoop en probeerde een juiste combinatie van vijf keer honderd gram te maken. Zonder succes …

Ineens herinnerde ik me de doos vol potjes wolverf, gekregen van een lieve vriendin, in mijn kast. Met mijn wolparaplu toverde ik vier bollen sokkenwol om tot strengen en verfde deze goudgeel, twee tinten bruin en zwart. Met een bol roze alpaca wol uit mijn stash erbij vond ik een combinatie waar ik blij van werd.

Ik kocht het patroon via Ravelry en moest vervolgens twee dagen wachten tot mijn wolletjes droog waren. Ondertussen twijfelde ik nog een klein beetje. Zou dit echt iets voor mij zijn?

Ik zie mezelf altijd als een product knitter, ik geniet absoluut van het breien maar ben het meest gelukkig als iets af is en ik het kan dragen. Ik besloot dat deze Shawlography een proces knit zou worden. Geen probleem als het eindresultaat niet mijn smaak zou zijn. Ik zou genieten van het leren van nieuwe dingen, onverwachte constructies en kleurencombinaties.

Vier weken lang kwam er elke vrijdag een clue vrij van het patroon. Best overweldigend als je niet precies weet wat het gaat worden, maar met de fantastische instructievideo’s van Stephen was het steeds weer een feestje om te breien. Hij neemt je stapje voor stapje bij de hand en legt alles heel duidelijk uit. Ondanks allerlei nieuwe dingen vond ik daardoor deze sjaal niet moeilijk om te breien.

Ik besloot all the way te gaan en me exact aan het patroon te houden. Braaf breide ik ook de delen die ik minder mooi vond. Het grappige was dat ik deze stukjes van de sjaal vaak juist heerlijk vond om te breien!

Tussendoor maakte ik nauwelijks foto’s. Ik moest als een zotje breien om mijn achterstand enigszins beperkt te houden. Uiteraard is het geen wedstrijd en kan je op je eigen tempo breien. Ik vond het echter wel leuk om ‘bij’ te blijven. Dat is me overigens niet één keer gelukt. Te druk met andere zaken. So be it.

Over de kleurencombinatie had ik ook zo mijn twijfels. Het ene moment maakte mijn hart een sprongetje en het andere moment wist ik het niet. Eén ding is zeker … zoiets had ik nog niet in mijn garderobe!

Eenmaal afgerond ben ik wel enorm blij met deze sjaal. Allereerst voelt hij heerlijk! Dit is mijn eerste sjaal in fingering weight en dat is fantastisch. De sjaal is enorm en lekker warm, maar toch dun en licht.

Ik vind het ontwerp geniaal. Man, o, man … hoe kán je dit toch bedenken. Enorm respect voor Stephen. Absoluut een genius!

Dit is denk ik het leukste wat ik ooit heb gebreid. Nooit saai, altijd verassend. Hoe kon ik hier over twijfelen?! Volgend jaar doe ik absoluut weer mee. Jij ook?

Alles op een rijtje:

#shawlography

#mkal2021

Plaats een reactie